معاون وزیر نفت: شرکت ملی حفاری ایران به صورت هلدینگ خصوصی می شود
مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران از تقسیم شرکت ملی حفاری ایران به مجموعه های خودگران خبر داد و گفت: واگذاری این شرکت پس از تقسیم آن به بخش های کوچک تر انجام می شود.
رکن الدین جوادی در گفت و گو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی شرکت ملی نفت ایران، گفت: اگر با مسولان اجرایی اصل ۴۴ قانون اساسی در کشور بر سر مسئله تعویق واگذاری شرکت ملی حفاری ایران به بخش خصوصی به تفاهم برسیم که البته این کار به صلاح این شرکت و مجموعه صنعت نفت است، قصد داریم این شرکت را به مجموعه های خودگران تقسیم کنیم.
وی افزود: واگذاری شرکت ملی حفاری ایران به بخش خصوصی به بعد از تقسیم این شرکت به مجموعه های کوچک تر انجام می شود که امیدواریم این کار هم از طریق بورس انجام شود.
جوادی شرکت ملی حفاری ایران را طلایهدار توسعه صنعتی ایران اسلامی در عرصه تولید، نوآوری و شکوفایی صنعتی خواند و گفت: این صنعت در پرتو تلاش و همت جهادگران و سخت کوشان خود، با حفظ و صیانت از منابع خدادادی، استفاده از روش های ساختاری و بسط و گسترش فعالیت های کیفی متناسب با برنامه توسعه و سند چشم انداز بیست ساله کشور، جلوههای روشنی از کار و تلاش را ترسیم کرده است.
به گزارش NIOC، در جوامعی که سرمایهگذاری نقش حیاتی در اقتصاد ملی بازی میکند، سرمایهگذاران نمیتوانند فعالیتهای خود را صرفاً در زمینههای خاصی محدود کنند، بنابراین به دلیل گسترش دامنه فعالیت ها و با نگرش تخصصی و حرفهای، این فعالیتها را در قالب شرکت های متعدد تفکیک می کنند.
یک شرکت مادر تخصصی (هولدینگ یا دارنده حق کنترل) بیشتر نقش ستادی ایفاء می کند. به عبارت دیگر، شرکت های مادر به کنترل و اداره سرمایهگذاریها و سیاستگذاری برای شرکت های زیرمجموعه میپردازند.
در شرکت های مادر تخصصی، هدف از سرمایهگذاری، افزایش ثروت سرمایهگذار از طریق کسب سود و بالا بردن ارزش سرمایه Capital Gain است، از این رو در جوامع امروزی، چارهای جز گسترش و توسعه فعالیتها و تخصصی شدن آنها وجود ندارد و به منظور تخصصی کردن و گسترش فعالیتها باید از طریق ترکیب شرکتها و مدیریت عالی Top Management آنها اقدام کنند.
شرکت ها به منظور سازگاری با تغییرات محیط پیرامون خود مدام در حال تغییر و تحول و تکاملاند. تنها کارآمدترین سازمانها در بازار رقابتی بقا می یابند. به طور مشخص، در فرایند تکامل سازمانها، تغییر در مدیریت و ساختار سازمانی کلید اصلی تحول به شمار میرود. همزمان با رشد یک شرکت، ساختار سازمانی آن نیز، به منظور پاسخگویی به مسئولیتهای روزافزون مدیران باید متحول شود.
گسترش و توسعه یک شرکت که ساختار سازمانی سادهای دارد باعث بروز مشکلاتی میشود که غالب این مشکلات با تغییر ساختار شرکت به سوی ساختار پیچیده (چند مدیریتی) مرتفع می شود. این موضوع نشان دهنده این است که سیستم تنها جمع جبری اجزاء آن نیست، بلکه در چارچوب مستقلی که اجزاء در آن قرار گرفتهاند شکل میگیرد. انتخاب ساختار سازمانی بهینه نه تنها تابعی از متغیرهای بیرونی نظیر محیط پیرامون شامل درجه توسعه یافتگی سایر شرکتها و اقتصاد کشور است، بلکه به متغیرهای درونی همچون اندازه شرکتها، سطح رشد و پیچیدگی مدیریت آنها نیز بستگی دارد.