روایتی دیگر از نفت شهر آهنین ابوذر در قلب خلیج پارس

ساکنان سکوی نفتی ابوذر مردانی هستند که ۱۴ روز یک بار، به سرزمین آهنی کوچک احاطه شده خود در دل دریا مراجعه و همزیستی خود با آب، آهن و نفت را برای استحصال نفت و ارسال آن به پالایشگاه ها را آغاز کنند.

فرش سرزمین آهنی کوچک مردان سکو، آب و سقفش خورشید است که حرارتش بر روی آب، شرجی هوا را گاهی تا ۷۰ درصد بالا می برد، تو می مانی و شرجی هوا و یک سازه عظیم فولادی به نام سکو.

اگر برای چند ساعت زندگی بر روی سکوهای نفتی را تجربه کنی، درمی یابی مردان سکو، آهنین تر از خانه آهنین خود در دل دریا هستند و می توانند با قلب های آکنده از محبت و نیروی ایثار نفت را استخراج کنند.

کارکنان نفت برای رسیدن به سکوی ابوذر باید یک مسیر ۷۵ کیلومتری که در جنوب غربی جزیره خارگ واقع شده است را با یک شناور در مدت زمان بیش از ۲ ساعت طی کنند؛ شناوری که گاهی با تلاطم های سنگین امواج دریا و تکان های شدید، موجب دریا زدگی مسافران خود می شود.

قدم که بر سکو می گذاری، فضای متفاوت آن چند دقیقه ای محصورت می کند و وقتی بر روی آن می ایستی از کران تا کران آب های نیلگون خلیج فارس، غیر از چاه های نفتی اطراف و عبور و مرور گهگاه کشتی ها چیز دیگری دیده نمی شود وهیچ تغییر منظره ای تا زمانی که بر روی سکوهستی مشاهده نمی کنی.

سکویی که با انجام فعالیت های اکتشافی در سال ۱۳۴۹ و حفر ۶ حلقه چاه، اقتصادی شناخته شد و عملیات بهره برداری از آن به طور کامل در سال ۱۳۵۵ آغاز شد.

این سازه عظیم فولادی بیش از ۳۰ سال است نفت خام را از عمق حدود ۲۸۰۰ متری کف دریا می‌مکد و به پالایشگاه ارسال می کند.

سکوی که با ۱۲۰ نفر جمعیت در هر دوره اقماری، به لحاظ مورب بودن برخی از چاه هایش متمایز از سایر سکو ها است.

بی گمان اگر سکوی ابوذر زبان سخن گفتن داشت، می توانست گویای رشادت ها و دلیری مردان خود در دوران جنگ باشد، سکوی که بزرگ مردانش با وجود حملات پی در پی دشمن هیچ گاه سرتسلیم فرو نیاوردند تا نام ایران بر بلندای آسمان، جاوید بماند.

جزیره خارگ شاهدی است بر شهادت هرشهید و خاطراتی که در سینه ماند و هرگز بازگو نشد.

پس از اتمام جنگ تحمیلی، نوسازی تأسیسات دریایی آسیب دیده مجتمع نفت و گاز ابوذر، درغالب یک پروژه از سوی شرکت های ایرانی تعریف و برای نخستین بار در کشور یک سکو با توان داخلی نوسازی شد و بار دیگر برگ زرینی در تاریخ کشور ورق خورد.

بدین ترتیب سال ۱۳۸۰سکوهای ساخته شده از سوی شرکت تأسیسات دریایی جایگزین سکوهای قدیمی شد و بهره برداری از چاه های میدان نفتی ابوذر که درلایه غار قرار دارند، آغاز شد.

هم اکنون بعد از گذشت نزدیک به ۴ دهه، نفت ترش و غلیظ همچنان از مخزن لایه غار با درجه مرغوبیت حدود ۲۷ API تولید می شود.

معاون بهره برداری سکوی AB مجتمع نفت و گاز ابوذر در گفت و گو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی شرکت ملی نفت ایران در مورد میدان نفتی ابوذر می گوید: مجموعه AB میدان نفتی ابوذر در وسط این میدان نفتی قرار دارد و مجموعه AA در موقعیت جنوب شرقی و مجموعه AC در موقعیت شمال غربی نسبت به مجموعه AB قرار دارند.

فرهاد برادران با بیان اینکه سکوهای AA و AC مشابه یکدیگر و محل استقرار تجهیزات روی آنها به طور کامل مانند یکدیگر است، می گوید: هر یک از سکوها شامل دو عرشه اصلی هستند و زیر هر کدام از آنها دو عرشه فرعی نیز وجود دارد.

برادران تصریح می کند: سکوی بهره برداری AB نیز تا حدودی مشابه سکوهای AA وAC است با این تفاوت که به منظور تامین برق کل مجتمع واحد شیرین سازی گاز، کمپرسورهای گاز و سه توربو ژنراتور به آن اضافه شده است.

وی درمورد مجتمع  AB ابوذرمی گوید: این مجتمع شامل سکوهای سرچاهیA11، A15،  A16 و A18، سکوی بهره برداری AB، سکوی قدیم بهره برداری AB، مشعل و پل های ارتباطی، سکوی جمع آوری گازها GCP، سکوی اسکان LQ، خطوط لوله زیر دریایی مابین چاه های اقماری و سکوهای بهره برداری و خارگ و همچنین کابل های زیر دریایی انتقال برق فشار قوی به سکوهای AA وAC و چاه های اقماری است.

معاون بهره برداری سکوی AB مجتمع نفت و گازابوذر در مورد روند تولید نفت از سکوی ابوذر توضیح می دهد: نفت و گاز استخراج شده از چاه های سکوهای اقماری در هر یک از مجموعه های AA، AB و  ACپس از ورود به سکوی مربوطه برای جدا سازی وارد تفکیک کننده های سه فاز شده و پس از تفکیک گاز و هدایت آن به مشعل و همچنین تفکیک مقداری از آب همراه و هدایت آن به سیستم پساب صنعتی، نفت خام وارد پمپ های انتقال نفت شده و به خط لوله خارک پمپاژ می شود تا عملیات تکمیلی شامل شیرین سازی، نمکزدایی و آب زدایی نفت خام در کارخانه مربوطه در جزیره خارگ انجام می شود.

به گزارش NIOC، منطقه خارگ به عنوان یکی از قدیمی ‌ترین مناطق عملیاتی شرکت نفت فلات قاره ایران از سال ۱۳۳۸ به عنوان یکی از قطب‌های اصلی تولید نفت دریایی ایران در خلیج فارس، مطرح شد و فعالیت صنعتی این منطقه در حوزه نفت و گاز از ۱۳۳۸ آغاز و تا کنون ادامه دارد.