«استقرار شبکه درون یک شرکت و اتصال آن به یک NGO با ماهیت حرفه ای و بین المللی» در صنعت نفت مکانیزم پیشنهادی برای جذب بهترین متخصصان جوان کشور و موجبات توسعه و نگهداشت اثر بخش نیروهای دانشی و متخصص موجود بیش از پیش دراین صنعت عظیم است.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی وزارت نفت(MOP)، یکی از مقالات علمی که در “نخستین گردهمایی متخصصان جوان صنعت نفت” ارائه شد، مربوط به موضوع “تجربه‌ی ایجاد کانون‌های تخصصی در دنیا” است که توسط آقای مهندس فرزین مینو، رئیس نظام‌های بهره‌وری و بهبود شرکت نفت فلات قاره ایران، در این گردهمایی ارائه شده است.
مهم‌ترین موضوعات مربوط به این مقاله به شرح زیر است:
“نیروهای دانش‌محور (knowledge workers) در شرایط اقتصاد مبتنی بر دانش(knowledge economy) مهم‌ترین مزیت رقابتی سازمان‌ها و شرکت‌ها محسوب می‌شوند. بنابراین لزوم ایجاد انگیزه در این نیروها با هدف توسعه و نگهداشت آن‌ها امری ضروری است.
صنعت نفت ایران به‌عنوان بزرگ‌ترین و مهم‌ترین بخش صنعتی کشور تاثیرگذاری بسزایی در اقتصاد کشور و نیل به اهداف چشم‌انداز کشور ایفا می‌کند. با توجه به رشد سریع تکنولوژی در صنعت نفت و ضرورت بهره‌گیری کشورمان از آخرین دستاوردهای تکنولوژی نفت در دنیا با هدف رشد سریع و حفظ مزیت رقابتی به ویژه در میادین مشترک، اهمیت جذب و توسعه و نگهداشت نیروهای دانشی به عنوان موتور اصلی محرک این تکنولوژی صد چندان می‌شود.
نتایج مطالعات اخیرعارضه‌یابی و رضایت‌سنجی در صنعت نفت بیانگر این واقعیت است که مکانیزم‌های ایجاد انگیزش به کار گرفته شده در صنعت نفت ایران در حال حاضر منجر به ایجاد انگیزه مضاعف به‌ویژه در نیروهای دانشی این سازمان نشده و صرفاً از ایجاد بی انگیزگی در آنان جلوگیری به عمل می‌آورد.
متدولوژی‌ها و مدل‌های معتبر انگیزش در دنیا مانند: هرم سلسله مراتب نیازهای مازلو، مدل ERG و نیز مدل دو فاکتوری هرزبرگ همه بیانگر این واقعیت است که فراهم آوردن امکانات و تسهیلاتی مانند: حقوق و مزایا، وام، امکانات رفاهی، امکانات مناسب فیزیکی محل کار، امنیت شغلی، پوششهای درمانی و… همگی جزء عوامل اولیه انگیزش بوده که بویژه در نیروهای دانش محور سازمان منجر به ایجاد اتگیزه مضاعف نمی‌شود. این عوامل که بر اساس مدل هرزبزگ عوامل بهداشتی (hygiene factors) نامیده می‌شوند شروطی لازم‌اند، اما به منظور ایجاد انگیزه مضاعف کفایت نمی‌کنند.
تجربه شرکت‌های نفتی پیشرو در دنیا نشان دهنده این واقعیت است که این قبیل شرکت‌ها علاوه بر فراهم آوردن عوامل بهداشتی به میزان مناسب، نسبت به توسعه و ایجاد مکانیزم‌های گوناگونی به عنوان انگیزاننده نیروهای دانشی سازمان نیز اقدام کرده‌اند. یکی از این مکانیزم‌ها، طراحی و توسعه شبکه‌های با ارزش افزوده (VAN) در سازمان است.
کارکردهای مورد انتظار از این شبکه‌ها عبارتند از: حل مشکل و مشاوره اعضا با یکدیگر، امکان برقراری ارتباط اعضا از طریق شبکه و انتقال دانش فنی در حوزه‌های تخصصی، شرکت در سمینارها و کنفرانس‌ها به صورت الکترونیکی، اطلاع رسانی به اعضا در خصوص آخرین پیشرفت‌های تکنولوژی در دنیا، استفاده از کتابخانه‌های مجازی، دریافت مقالات و فراهم‌آوردن امکان پژوهش و تحقیق در حوزه های مورد علاقه اعضا.
پنج روش استقرار این قبیل شبکه ها عبارتست از:
۱- استقرار شبکه درون یک شرکت و برقراری ارتباط اعضا با یکدیگر
۲- استقرار شبکه درون یک شرکت و اتصال آن به شبکه مشابهی در شرکت مادر
۳- استقرار شبکه درون یک شرکت و اتصال آن به شبکه دانشگاه‌ها و موسسات داخلی
۴- استقرار شبکه درون یک شرکت و اتصال آن به شبکه مشابه در یک شرکت با ماموریت مشابه و حوزه کار بین‌المللی
۵- استقرار شبکه درون یک شرکت و اتصال آن به یک NGO با ماهیت حرفه ای و بین المللی (professional body)
روش پنجم به عنوان روشی که بیشترین میزان استفاده را در بین شرکت‌های مورد مطالعه داشته است در نظر گرفته شده است. در این روش پیشنهاد می‌شود که شرکت ابتدا نسبت به شناسایی و تشکیل باشگاه‌های متخصصان آن شرکت به تفکیک حوزه‌های دانشی اقدام و در نهایت نسبت به برقراری ارتباط و عضویت هر یک از باشگاه‌های تخصصی در شبکه یک سازمان حرفه‌ای مرتیط با آن حوزه دانشی خاص اقدام کند.
امید است با طراحی و استقرار چنین مکانیزم‌هایی در صنعت نفت کشورمان زمینه جذب بهترین متخصصان جوان کشور در این صنعت فرآهم شده و موجبات توسعه و نگهداشت اثر بخش نیروهای دانشی و متخصص موجود بیش از پیش دراین صنعت عظیم فرآهم آید. “