نفت با یک نسخه رنگین نمی شود
نفت با یک نسخه رنگین نمی شود/ کاربردهای رنگ در روابط عمومی از زبان بهمن کلهر، استاد گرافیک و رنگ شناسی
بهمن کلهرنیا، یکی از صاحبنظران رشته رنگ شناسی است که در کسوت استاد دانشگاه و عضو هیات علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی، دانشکده صدا و سیما و مراکز جامع علمی کاربردی، تلاش می کند تا چکیده ای از تجربیات خود در زمینه گرافیک، تصویرسازی و مجسمه سازی را به دوستداران هنر ارائه کند و فرم و رنگ را به عنوان هنری زیربنایی که همواره مورد غفلت قرار گرفته است به دیگران بشناساند.
کلهرنیا در جلسه ای دو روزه میهمان روابط عمومی شرکت ملی نفت ایران بود و با شناختی که از قدرت رنگ ها و اشکال در ارتقای توانمندی های کاری و انگیزشی جوامع انسانی دارد، مطالب ارزنده ای را در اختیار کارکنان روابط عمومی های شرکت ملی نفت ایران و شرکت های تابعه آن قرار داد. او از دانش رنگ به عنوان دانشی مدرن نام می برد که می تواند در اختیار روابط عمومی قرار گیرد و از این رهگذر بار القای معانی و مدیریت سیستم ها در روابط عمومی ها را به دوش بکشد. در خصوص زوایای پنهان استفاده از رنگ، فرم و شکل در صنعت نفت گفت و گویی را با کلهرنیا انجام داده ایم که ماحصل آن در پی می آید:
– به عنوان نخستین سوال، کاربرد رنگ و شکل را در روابط عمومی چگونه ارزیابی می کنید و فکر می کنید چگونه می توان از پتانسیل های مربوط به این علم در واحدی به نام روابط عمومی بهره برد؟
روابط عمومی ترکیب متنوعی از حوادث و رویدادها، مدیریت و برنامه ریزی است و باید به عنوان یک واحد اندیشمند، با برنامه ریزی و در چارچوب سیاست های کاربردی به ایفای نقش بپردازد. به همین دلیل باید به ابزار و تجهیزات و روش های مدرن مجهز شود و با دستیابی به دانش های روز، خود را برای رسیدن به این هدف آماده کند.
امروزه دانش استفاده از رنگ، فرم و شکل به عنوان یکی از این ابزار مطرح می شود و لازم است تا روابط عمومی ها در مدل سازی برنامه های جامع خود بر مبنای موضوعات از پیش تعیین شده، از این دانش بهره برداری کنند. البته باید توجه داشت که استفاده از رنگ نباید به صورت سلیقه ای باشد، بلکه باید به صورت علمی و در چارچوب استفاده هدفمند، از آن بهره برد.
– استفاده از رنگ در روابط عمومی ها تا چه اندازه رایج است و دورنمای آن را چگونه می بینید؟
روابط عمومی ها در ایران به تدریج وارد مسیر علم مداری می شوند و مدیریت اندیشه در آن رسوخ می کند؛ اما هنوز تا رسیدن به روابط عمومی به عنوان یک الگوی مدیریتی و برنامه ریزی فاصله زیادی داریم.
به نظر می رسد که این واحدهای ستادی در ایران بیشتر جنبه تشریفاتی دارند و به عنوان ابزاری برای مدیریت ها مورد استفاده قرار می گیرند. با این وجود امروزه این تعریف در حال تغییر است و انتظار می رود تا روابط عمومی ها در بخش های دیگر نیز وارد شوند و از این رهگذر نقش خود را در چارچوب ارتقای سطح دانش و نگرش کارکنان، ایجاد دسترسی های نو در زمینه رخدادهای جهانی و اعلام دیدگاه های جدید و ایجاد پرسش های تازه در میان مخاطبان سازمانی و خارج از سازمان به درستی ایفا کنند.
– با توجه به جاذبه های خاص صنعت نفت، استفاده از رنگ را در ایجاد عوامل انگیزشی در بخش های مختلف این صنعت در دو بعد مناطق ستادی و عملیاتی چگونه ارزیابی می کنید؟
رنگ یک دانش پیچیده است و پیداکردن نسخه ای ثابت برای کاربرد آن در مناطق مختلف امکان پذیر نیست. بنابراین باید رنگ را بر مبنای موضوعات و پدیده های مطرح شناسایی و مدل سازی کنیم. در واقع با کارشناسی و بر مبنای دانش فردی باید نسبت به انتخاب رنگ ها اظهار نظر کرد. در این میان با توجه به محدودیت رنگ ها باید تلاش کنیم تا به پرسش های مختلف جواب دهیم تا بتوانیم از پتانسیل آن ها به صورت موثری استفاده کنیم. مکانیزم استفاده از رنگ در بخش های مختلف یک سازمان از مسیر تعیین نوع سیاست های سازمان عبور می کند. در واقع سازمان ها و مدیریت ها باید هویت رنگین بیابند و از این هویت تازه برای مقاصد مختلف نظیر پیام های هویتی استفاده کنند.
بنابراین در استفاده از رنگ ها باید در گام اول نسبت به شناسایی اهداف سازمانی اقدام کرد. مثلا گاهی استفاده از رنگ برای ارتقای شغلی است و گاهی جنبه اطلاع رسانی یا تبلیغاتی دارد؛ مثل اینکه به مخاطب پیامی را القا کنیم. باید شناسایی اهداف به درستی صورت بگیرد تا استفاده از رنگ هدفمند شود. درباره استفاده از رنگ در صنعت نفت نمی توان یک نسخه واحد را ارائه کرد. در محیط های کاری باید اطلاع جامعی از مخاطبان و ساعات کاری و شرایط کاری داشت و بر مبنای آن نسبت به انتخاب رنگ اقدام کرد.